Üçüncü Şahsın Şiiri – The Poetry of the Third Person

Üçüncü Şahsın Şiiri

Gözlerin gözlerime değince
Felaketim olurdu ağlardım
Beni sevmiyordun bilirdim
Bir sevdiğin vardı duyardım 
Çöp gibi bir oğlan ipince
Hayırsızın biriydi fikrimce
Ne vakit karşımda görsem
Öldüreceğimden korkardım
Felaketim olurdu ağlardım

Ne vakit Maçka'dan geçsem
Limanda hep gemiler olurdu
Ağaçlar kuş gibi gülerdi
Bir rüzgar aklımı alırdı
Sessizce bir cigara yakardın
Parmaklarımın ucunu yakardın
Kirpiklerini eğerdin bakardın
Üşürdüm içim ürperirdi
Felaketim olurdu ağlardım

Akşamlar bir roman gibi biterdi
Jezabel kan içinde yatardı
Limandan bir gemi giderdi
Sen kalkıp ona giderdin
Benzin mum gibi giderdin
Sabaha kadar kalırdın
Hayırsızın biriydi fikrimce
Güldü mü cenazeye benzerdi
Hele seni kollarına aldı mı
Felaketim olurdu ağlardım

-Attila İlhan


The Poetry of the Third Person

When your eyes met mine
It would be a disaster and I would cry
I knew you did not love me
I heard you loved someone
A boy, all skin and bone
He was a boy good for nothing, in my mind
Whenever I saw him before me
I was afraid of killing him
It would be a disaster and I would cry

Whenever I passed through Maçka
There would always be ships in the harbor
The trees would laugh like birds
A blow of wind would allure me
You would quietly light up a cigarette 
That would burn the tip of my fingers
You would bend your eyelashes and throw a glance  
I would be cold and shiver inside
It would be a disaster and I would cry

The evenings would end like a novel
Jezebel would lie covered in blood
A ship would leave the harbor
And you would leave for him
And stay with him till morning
He was a boy good for nothing, in my mind
When he laughed, he would resemble a funeral
And when he took you in his arms
It would be a disaster and I would cry

-Translated by Rukiye Uçar