Telling about the sea

He wasn't a well-known poet
Among the fishermen from Tonya
-Those were the ones catching all kinds of fish in the sea
But he was a good poet
Unlike all the rumours 
He could be on a boat in the sea, too, 
With the sea with a long past 
Existing in the sunset 
In the sunrise, too... Translated by R. U.

Denizi Anlatmak
Adı çok duyulmuş bir ozan değildi 
Tonyalı balıkçılar arasında 
-Onlar ki her türlü balığı tutarlardı denizden
Ama iyi bir ozandı 
Bütün söylentilerin tersine 
Denizde de olabilirdi sandalla 
Uzun geçmişli denizle 
Gün batımında var olan 
Ve gün doğumunda da...
-Turgut Uyar...

The Stairs

-Merdiven-

Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden

Eteklerinde güneş rengi bir yığın yaprak

Ve bir zaman bakacaksın semaya ağlayarak

Sular sarardı yüzün perde perde solmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta

 

Eğilmiş arza, kanar, muttasıl kanar güller

Durur alev gibi dallarda kanlı bülbüller

Sular mı yandı neden tunca benziyor mermer

Bu bir lisân-ı hafidir ki ruha dolmakta

Kızıl havaları seyret ki akşam olmakta

Ahmet Haşim

 

-The Stairs-

You will slowly climb these stairs

A pile of sun colored leaves on your skirts

And for a while you will look up the sky, weeping

The waters have gone yellow  and your face slowly grows pale

Watch the red sky as the evening falls…

 

The roses have bent down, bleeding day and night

The nightingales that bleed sit on the branches in flames

Have the waters burnt? Why is marble like bronze?

This is a secret language that fills up the soul

Watch the red sky as the evening falls…

 

Translated by Rukiye Uçar

 

Dead End in August

Art is a social struggle. It comes from the society and turns back to the society, yet the thing that comes never returns the same… -Attila İlhan

 

Don’t walk away and leave me behind

I beg of you

Stay where you are

Don’t consider yourself equal with seagulls

You don’t have wings

You might fall and get tired

Don’t walk away and leave me behind

I beg of you

 

Sit at a seaside

Let the ships leave without you

Why can’t you live like everyone else?

Why can’t you get on with your own work?

You could marry and have a child

You will end up badly

Don’t walk away and leave me behind

I beg of you

 

They are holding my hands, my feet

I can’t reach you

Whenever I have desire, I don’t have money

Whenever I have money, I don’t have desire

I forgive what you have done

I won’t be able to come with you Attila İlhan

Don’t walk away and leave me behind

I beg of you

 

[Attila İlhan’s poem “Ağustos Çıkmazı”, translated by Rukiye Uçar :)]

 

 

 

 

 

Postman

Cahit Sıtkı Tarancı, Turkish poet

-POSTMAN-

You are knocking in vain

Postman

You are knocking my door in vain

The letters having my name and address on them

Are no longer mine

Go make others happy

Make others sad

You have no influence on me anymore

If I have any love today

It is for the flowers in my garden

Not for humans

You are knocking my door in vain

Postman

You are knocking in vain.
(my translation)

-Postacı-
Boşuna çalıyorsun
Postacı
Boşuna çalıyorsun kapımı
Artık benim değildir
Üstünde ismim adresim yazılı mektuplar
Git başkalarını sevindir
Git başkalarını mahzun et
Bana hükmün geçmez artık
Bir aşkım varsa bugün
Bahçemdeki çiçekleredir
İnsanlara değil
Boşuna çalıyorsun kapımı
Postacı
Boşuna çalıyorsun.
(6 Eylül 1941)
Cahit Sıtkı Tarancı

The Violin of the Night

 The face of the moon has shone bright

A voice has come from afar 

A sick, weary woman 

Is now playing the violin…

**

 The houses are melting, twisting 

Under the moon…

The violin is playing

Semais and preludes…

**

 The violin is vicious, sick 

Shaking out her nerves

A couple of rippling trails 

Are melting in the dark…

**

 Sometimes a sad melody

Is burning in the hearts

Tunes from the night are gathering 

In heaps …

**

 You, the woman 

Giving sorrow to the darkness

Go to a different land!

You have broken my heart into pieces…

 

-Sabahattin Ali

(Servetifünun, 18.11.1926)

(**another translation of mine)

Cahit Sıtkı…

Bir de Cahit Sıtkı var ki şiirleri okunası… Öldük ölümden bir şeyler umarak… Bir büyük boşlukta bozuldu büyü…

“Sesin o kadar güzel ki
Duymak isterdim
Öldükten sonra bile.”

(“Your voice is so beautiful

That I would like to hear it

Even after I die…”)

 

“Dün güzel bir kadın geçti
kabrimin yakınından
doya doya seyrettim
gün hazinesi bacaklarını
gecemi altüst eden
söylesem inanmazsınız
kalkıp verecek oldum
düşürünce mendilini
öldüğümü unutmuşum”

 

(Yesterday a beautiful woman passed

near my grave

I feasted my eyes on her fair legs

that ruined my night

you would not believe if I told you

I felt like rising to return her handkerchief when she dropped it

I forgot that I had died…)

-Cahit Sıtkı Tarancı…

Çocuklar Gibi (Like Children)

Fotoğraf ,”Notos Öykü” adlı edebiyat dergisinden alınmıştır – Photo taken from the magazine “Notos Öykü”

Çocuklar Gibi

Bende hiç tükenmez bir hayat vardı
Kırlara yayılan ilkbahar gibi
Kalbim hiç durmadan hızla çarpardı
Göğsümün içinde ateş var gibi

Bazı nur içinde, bazı sisteydim
Bazı beni seven bir göğüsteydim
Kah el üstündeydim, kah hapisteydim
Her yere sokulan bir rüzgar gibi

Aşkım iki günlük iptilalardı
Hayatım tükenmez maceralardı
İçimde binlerce istekler vardı
Bir şair, yahut bir hükümdar gibi

Hissedince sana vurulduğumu
Anladım ne kadar yorulduğumu
Sakinleştiğimi, durulduğumu
Denize dökülen bir pınar gibi

Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin dizindir
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi

Sözün şiirlerin mükemmelidir
Senden başkasını seven delidir
Yüzün çiçeklerin en güzelidir
Gözlerin bilinmez bir diyar gibi

Başını göğsüme sakla sevgilim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim
Sevişen yaramaz çocuklar gibi

Translation:

Like Children

I had an unending life,

Like spring spreading out to the wilderness.

My heart beat fast every minute,

Like I had fire in my breast.

 

Sometimes I was in the light, sometimes in the fog,

Sometimes in a breast that loved me,

Sometimes I was held in high honour, and then in prison,

Like a wind entering everywhere.

 

My love was two-day indulgences

My life was unending adventures,

I had thousands of desires in me,

Like a poet, or like an emperor.

 

When I felt that I was in love with you,

I realized how tired I was,

That I got calm, and still

Like a spring pouring out into the sea.

 

Now, for me, poetry is your face,

Now, my throne is your lap,

My beloved, happiness is ours,

Like an heirloom coming down from the skies.

 

Your word is the greatest of poems

Those who love someone else are all crazy,

Your face is the most beautiful of all the flowers.

Your eyes are like an unknown land.

 

Hide your head in my breast, my beloved,

My hand will wander through your beautiful hair.

We shall cry one day, and laugh another day,

Like naughty children  loving each other.

 

Translated by Rukiye Uçar